cardex

در این مطلب می‌توایند با برخی از عارضه‌های پزشکی که در بخش مراقبت‌های ویژۀ نوزادان دیده می‌شود آشنا شوید .

نوزادان زودرس و برخی از نوزادانی که هنگام تولدشان دچار یک بیماری هستند یا با برخی مشکلات در مورد سلامتشان 

روبه‌رو می‌شوند که نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژۀ نوزادان در بیمارستان یا NICU خواهند بود. 

 به یاد داشته باشید که ممکن است تمام این موارد به وضعیت نوزاد شما ارتباطی نداشته باشد،

 بنابراین توصیه می‌شود 

برای پیشگیری از نگرانی بی‌دلیل، فقط در صورت 

ابتلای نوزادتان یا نوزاد یکی از عزیزانتان به یکی از این موارد آنها را مطالعه کنید تا بی‌جهت مضطرب نشوید.

نوزادانی که قبل از هفته 34 بارداری به دنیا می‌آیند،‌ اغلب دچار مشکلات تنفسی جدی می‌شوند. نوزادان مبتلا به سندرم زجر تنفسی، دچار کمبود یک ترکیب شیمایی به نام سورفکتانت هستند که مانع از تنفس راحت و طبیعی آنها می‌شود و درمان به نوزادان مبتلا کمک می‌کند تا راحت‌تر نفس بکشند. همچنین ممکن است از یک روش درمانی که اعمال فشار مثبت مداوم بر راه‌هایی هوایی نامیده می‌شود استفاده شود. نوزادان خیلی بیمار ممکن است تا زمانی که ریه‌هایشان بهبود پیدا می‌کند، موقتاً به یک دستگاه تنفس مصنوعی نیاز داشته باشند.

نوزادانی که فشار خون ریوی نوزادی دارند، نمی‌توانند به شکل معمولی نفس بکشند. نوزادانی که فشار خون ریوی مداوم دارند اغلب نقص‌های هنگام تولد مثل نقص‌های مادرزادی قلب دارند یا دچار عوارض ناشی از زایمان شده‌اند. این نوزادان اغلب به یک ماسک اکسیژن برای کمک به تنفس نیاز دارند. همچنین ممکن است از طریق یک لوله که وارد نای شده است، گازی به نام اکسید نیتریک را وارد بدن آنها کنند. این روش درمانی ممکن است به باز و گشاد شدن عروق ریه و بهبود تنفس کمک کند.

این بیماری ریوی بیشتر در نوزادان زودرسی شایع است که برای سندرم زجر تنفسی تحت درمان قرار گرفته‌اند و ممکن است علائم دیسپلازی برونکوپولمونری را نشان بدهند. به نوزادانی که دیسپلازی ریوی دارند، داروهایی برای آسان‌تر شدن تنفس داده می‌شود. ریه‌های این نوزادان معمولاً در طول دو سال اول زندگی‌شان بهبود می‌یابد اما برخی از آنها نیز ممکن است دچار یک بیماری ریوی مزمن ‌شوند که شبیه آسم است. همچنین گاهی دیسپلازی ریوی در نوزادان فول‌ترم یا کاملی که دچار ذات‌الریه یا دیگر عفونت‌ها شده‌اند نیز‌ بروز می‌کند.

برخی از نوزادان زودرس و بیمار ممکن است برای ۱۵ تا ۲۰ ثانیه یا بیشتر نفس نکشند. این قطع شدن تنفس را آپنه می‌نامند. آپنه ممکن است با ضربان قلب ضعیف که برادی‌کاری یا کندتپشی نامیده می‌شود، همراه باشد. نوزادنی که در بخش مراقبت‌های ویژه هستند، به طور مداوم برای آپنه و برادی‌کاردی تحت مراقبت و بررسی خواهند بود. متخصص ممکن است تصمیم بگیرد که به نوزاد دارو بدهد یا از تجهیزاتی مثل دستگاه‌های تولید فشار مثبت راه هوایی استفاده کند.

نوزادان زودرس اغلب مشکلات تنفسی دارند، زیرا ریه‌های آنها کاملاً رشد یافته نیست. نوزادان فول‌ترم یعنی نوزادانی که در زمان تعیین‌شدۀ زایمان به دنیا آمده‌اند هم ممکن است دچار برخی‌ مشکلات هنگام تولد مثل مشکلات تنفسی شوند. برای نوزادی که مشکل تنفسی دارد، ممکن است از دارو، ماسک اکسیژن یا ترکیبی از این دو استفاده شود. 

نوزادان زودرس اغلب دچار مشکل کم خونی هستند، یعنی گلبول قرمز کافی در خونشان ندارند. جنین معمولاً‌ آهن را در طول ماه‌های آخر بارداری ذخیره می‌کند و پس از تولد از آن برای ساختن گلبول قرمز استفاده می‌کند. از دست دادن خون به دلیل آزمایش‌های‌ خون متعدد نیز می‌تواند در کم‌خونی نقش داشته باشد. ممکن است برای درمان نوزادانی که دچار کم‌خونی هستند، از مکمل‌های رژیمی آهن استفاده شود که داروهایی برای تولید گلبول قرمز است یا در برخی موارد نیز ممکن است انتقال خون انجام شود.